In mijn vorige blogartikel kon je al lezen over ons bezoek aan het National Air and Space Museum in Washington DC en de spaceshuttle Discovery in het Udvar-Hazy Center in Chantilly, Virginia. En ook in Florida, tijdens het tweede deel van onze reis, heb ik mijn portie space stuff gekregen. Daar bevindt zich immers het Kennedy Space Center (KSC), bij Titusville, op Cape Canaveral. Ik had twee dagen uitgetrokken voor een bezoek aan het KSC, omdat ik van eerdere bezoeken wist dat één dagje niet voldoende is. Eigenlijk had ik daar gerust nog meer tijd kunnen doorbrengen, maar ik moest natuurlijk ook een beetje aan mijn gezin denken. In Florida zijn immers nog veel meer leuke dingen te doen (zoals de parken van Disney World, SeaWorld en Universal, om maar iets te noemen).
Omdat ik twee dagen naar het Kennedy Space Center wou, heb ik maar meteen een jaarpas aangeschaft. Dat bleek immers voordeliger dan twee keer een gewoon toegangskaartje te kopen. En er waren nog meer voordelen: met mijn jaarpas mocht ik gratis parkeren, kreeg ik 10% korting in de shops en kreeg ik ook nog eens korting op de toegangskaartjes voor Miche en Annelies (die slechts één dag naar het KSC geweest zijn). Bovendien heb ik nu als souvenir een jaarpas met mijn foto erop, die ik vol trots kan laten zien aan mijn vrienden en collega’s van Volkssterrenwacht Beisbroek.
Op de eerste dag ben ik samen met Miche en Annelies naar het KSC geweest. We hebben de Rocket Garden bezocht, de bustour gemaakt (met een bezoek aan de LC 39 Observation Gantry en het Apollo / Saturn V Center), een IMAX-film gezien, en de Shuttle Launch Experience gedaan.
In de Rocket Garden staan en/of liggen een heleboel raketten, ruimtecapsules en raketmotoren. We hebben er meer tijd doorgebracht dan ik dacht, want Miche en Annelies vonden het hier toch erg leuk. We poseerden om beurten in de Mercury-, Gemini- en Apollocapsule. Dit zijn geen echte ruimtecapsules, maar mock-ups. Vanuit de Mercury- en Geminicapsules zwaaiden we naar de camera, en in de Apollocapsule gingen we op onze rug liggen en deden we alsof we de instrumenten bedienden.
Daarna hebben we de bustour gedaan. Deze tour is inbegrepen in het toegangsticket en bracht ons eerst naar de LC 39 Observation Gantry. Dat is een uitkijktoren vanwaar je een goed uitzicht hebt over een groot deel van het Kennedy Space Center. En daarmee bedoel ik dus niet het Visitor Complex waar we ons bezoek begonnen zijn, maar de gebouwen en lanceerinstallaties die van deze plek een operationele ruimtehaven maken. Van hieruit zie je ook welk een groot prachtig natuurgebied Kennedy Space Center is. Slechts ongeveer 8 à 10% van de oppervlakte wordt gebruikt voor infrastructuur (gebouwen, wegen, lanceerinstallaties etc.). De rest is ongerept natuurgebied.
Voor we bij de Observation Gantry aankwamen, passeerden we langs het grote Vehicle Assembly Building (het VAB). Dat is een enorm groot gebouw waar in het Apollotijdperk de maanraketten en daarna de spaceshuttles geassembleerd werden. Van daaruit werden de geassembleerde ruimtetuigen op grote rupsvoertuigen, de zogenaamde crawlers, naar een van de lanceerplatformen gereden. De gewone bus stopt hier niet, maar je kunt wel een speciale tour boeken met een bezoek aan het VAB, iets wat ik op mijn tweede dag in het KSC gedaan heb. Daarover later meer. We reden ook langs de orbiter processing facilities (OPF’s), waar de shuttles na hun terugkeer in gereedheid gebracht werden voor hun volgende vlucht, en het Control Center, vanwaar alle lanceringen gecoördineerd worden. In de buurt staat ook al een gloednieuwe lanceertoren voor het op stapel staande Space Launch System (SLS), die de spaceshuttle moet gaan vervangen. De toren zal hier natuurlijk niet blijven staan, maar wordt later nog naar een van de lanceerplatformen verplaatst. Vanaf de Observation Gantry hadden we een goed zicht op de lanceerplatformen 39A en B, die voor de lanceringen van de maanraketten en de shuttles gebruikt werden.
Van daaruit reed de bus verder naar het Apollo/Saturn V Center, een groot gebouw waar een Saturn V-maanraket ligt. Vroeger was deze raket in open lucht te bezichtigen, op een terrein bij het VAB. Maar de zoute zeelucht en andere weersinvloeden deden het toestel geen goed. Het werd enkele jaren geleden opgeknapt en wordt voortaan binnen tentoongesteld. Je vindt hier ook een maanlander, een maanauto, ruimtepakken en allerlei andere interessante Apollospulletjes. Bij het binnenkomen krijg je een inleidende film over het Apolloproject te zien, en je komt ook in een recreatie van het controlecentrum. De consoles die er staan, zijn de echte toestellen die bij de maanmissies gebruikt werden. Hier wordt de lancering van de Apollo 8 opnieuw geënsceneerd. In het maantheater tenslotte kun je een maanlanding meemaken. In het Apollo/Saturn V Center ligt ook de Kitty Hawk tentoongesteld, de Command Module van Apollo 14.
Vanaf het Apollo/Saturn V Center namen we de bus terug naar het Visitor Complex. Onderweg gaf de gids niet alleen uitleg over ruimtevaart, maar hij wees ons ook op een arendsnest en op alligators die we onderweg tegenkwamen.
Terug in het Visitor Complex konden we nog een IMAX-film meepikken. Hier zijn twee IMAX-zalen, waar doorlopend voorstellingen zijn. Wij kozen voor Space Station 3D. Ik had deze film vorige keer ook gezien, maar Miche en Annelies zagen Space Station nu voor het eerst. En ze waren behoorlijk onder de indruk. IMAX is sowieso al een hele ervaring. Door het gigantisch grote scherm lijkt het alsof je midden in de actie zit. En in 3D lijkt het allemaal nog echter. Deze film geeft een prima beeld van hoe het eraan toegaat in het ruimtestation.
Na de film repten we ons naar de Shuttle Launch Experience. Deze attractie is een recente toevoeging aan het KSC. Bij ons vorige bezoek, in 2006, was dit nog in aanbouw. De Shuttle Launch Experience is een simulator die de bezoeker een goed idee geeft van hoe het is om met een spaceshuttle gelanceerd te worden. Ik ken natuurlijk iedere stap van een shuttlelancering uit mijn hoofd, maar de doorsnee bezoeker weet dat wellicht allemaal niet. Geen nood echter, in een inleidende video wordt alles netjes uitgelegd door niemand minder dan Charlie Bolden, directeur van de NASA. Bolden weet waarover hij praat. Hij heeft zelf vier ruimtemissies met de shuttle gemaakt.
Ook andere shuttleastronauten komen in de video aan het woord. Ze getuigen allemaal dat dit een bijzonder realistische simulatie van een lancering is. En daar gaat het hier ook om. Dit lijkt in eerste instantie een beetje op een pretparkattractie (à la Mission: Space in Epcot), maar dat is het niet. Een pretparkattractie is op sensatie en fun gericht; de Shuttle Launch Experience probeert echter een echte shuttlelancering zo dicht mogelijk te benaderen. En daar slaagt de attractie bijzonder goed in. Tijdens de lancering kunnen we op een groot scherm alle stappen volgen, netjes en met de nodige humor toegelicht door Charlie Bolden. Dit is werkelijk de max! Niet alleen voor ruimtevaartgekken als ik, maar ook voor complete ruimteleken als Miche en Annelies. We zitten stevig vastgegespt in onze stoelen, en bij de lancering kantelt de simulator verticaal, zodat het voelt alsof we in onze stoel gedrukt worden. Wanneer de motoren stilgelegd worden en de grote brandstoftank afgeworpen wordt, is de simulator ongemerkt in de andere richting gekanteld, zodat we nu de indruk krijgen dat we gewichtloos uit onze stoelen willen wegvliegen. Gelukkig houden onze veiligheidsgordels ons tegen.
Op mijn tweede dag in het Kennedy Space Center ben ik in het Vehicle Assembly Building geweest, heb ik de lanceerplatformen van heel dichtbij gezien en heb ik een ontmoeting gehad met Skylab-astronaut Edward Gibson. Maar dit blogartikel is ondertussen al veel te lang, dus daar zal ik het volgende keer over hebben.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten